അച്ഛന്‍ ,
ഇരുട്ടത്ത് ആടിയുലഞ്ഞു വരുന്ന ഒരു നിഴല്‍ രൂപം.
...
നിഴലുകള്‍ക്ക് മദ്യത്തിന്റെ
ഗന്ധമെന്നു ചിന്തിച്ചതും...
അമ്മ.......
പെയ്തു ചോരാത്ത മഴയും...
അച്ഛന്‍ എത്തിയാല്‍
പിന്നെ ഉത്സവമേളം...
സന്തോഷത്തിന്റെതല്ല,
സങ്കടത്തിന്റെ,
തെറികളുടെ സ്ത്രോതാങ്ങള്‍ ...
അമ്മയെന്തിനാണ് മൂലയില്‍
മങ്ങിയ ഇരുട്ടില്‍ കൂനി കൂടിയിരുന്നത്;
അച്ഛന്റെ മര്‍ദ്ദനം സഹിക്ക വയ്യാഞ്ഞിട്ടോ,
അതോ സ്വയം ചുരുണ്ട് കൂടിയതോ....
ചിലപ്പോള്‍ നിശബ്ദതയില്‍ നിന്നും
കനത്ത തേങ്ങല്‍ ..
സഹിച്ചു
സഹിച്ചൊടുവില്‍ അമ്മയുടെ ഹൃദയവും
ചുരുങ്ങി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..
അമ്മയെ ഓര്‍ക്കുമ്പോഴൊക്കെ,
ഒരു പഴന്തുണി ചിത്രം
മനസ്സില്‍ പോറല്‍ വീഴ്ത്തുന്നു....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
നമ്മുടെയൊക്കെ ഊര്‍ജ്ജതിന്റെ സ്രോതസ്സും തേജസ്സും ആ പഴന്തുണിച്ചിത്രം തന്നെ-കവിത നന്നായി.ആശംസകള്‍
ReplyDeleteഈ പഴന്തുണി മറ്റുള്ള ലോകരുടെയും ജീവനാണ്. നല്ല വരികളകൾ ബിന്ദു.ഒരിറ്റു കണ്ണുനീരിൽ ഞാൻ ആ അമ്മയെ ഓർക്കുന്നു.ഇവിടെ കാണാനും വായിക്കാനും സാധിച്ചതിൽ സന്തോഷം
ReplyDelete