മൌനത്തിന്റെ
ആഴങ്ങളിലേക്ക്
തുടരെ  ഊളിയിടുകയാണ്
 മനസ്സ്..
സങ്കടകടലിലെ
ചുഴികളില്‍ പെട്ടു,
ഭ്രാന്തന്‍ചിന്തകളുടെ
നിലയില്ലാകയങ്ങളില്‍,
മുങ്ങി ശ്വാസം പിടയുന്ന
 എന്റെ ജീവനും...

പുലര്‍കാല സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്
 ഇപ്പോള്‍ മരണത്തിന്‍റെ
 തണുപ്പും ചുടലയുടെ തീ ഗന്ധവും..
 എന്‍റെ ചിന്തകളുടെ
ആഴം അളന്നു ഇല്ലാതാവാന്‍
 ഇന്നലെയും
 എനിക്കു കൂട്ടായ് വന്നിരുന്നു
 ഒരു നനുത്ത മഞ്ഞുകണം പോലെ.
 നാളെയിലേക്ക് ഉണര്‍ത്തു പാട്ടായി...

ചക്രവാളമിപ്പോള്‍ ചുവക്കാറില്ല ചക്രവാകപ്പക്ഷികള്‍ കരയാറില്ല ചക്രവാതങ്ങളിപ്പോള്‍ വീശാറില്ല.... ഉരുകുന്ന സൂര്യനും മൌനമുണ്ണുന്ന പക്ഷികളും ചലനമറ്റ ഉഷ്ണവാതങ്ങളും വരളുന്നസന്ധ്യയും മാത്രം... വരണ്ടൊഴുകുന്ന കാലത്തിന്‍ സാക്ഷ്യപത്രമായി ഇരുളുന്ന കാഴ്ചകളും ഊഷരമാമെന്‍ മനസ്സും ഏകാന്തതയും ഞാനും...